Kya aap iise pechante hain?????

Thane train accident and bridge collaspe

आखाडा

टांग टिंग टिंगा गं टांग टिंग टिंगा
घाल बाबा पिंगा रं घाल बाबा पिंगा
आला सप्टेंबर महिना
अन् ऑक्टोबरची तयारी झाली सुरू
वास्तवाच्या बोटभर फुग्यात आता
अपेक्षांची पोटभर हवा भरू
टम्म फुगलेल्या पैलवानांच्या गर्दीनं
समद्या राजकारणात झाला लै उकाडा
आन् मंडळी
येलाच म्हनत्यात,
हौशा, नवशा, गवशांचा राजकीय आखाडा !
सगळ्यांच्या मनी एकच भाव आता
ह्याला धरा अन त्याला टांगा..
टांग टिंगा टिंगा गं टांग टिंग टिंगा..
महाराष्ट्राचा राजकीय आखाडा
हाजीर हो ऽऽऽ
आले बघा, आले बघा, लगबग आले
आत्ता होते दहा, अन् आत्ता वीस झाले
काके आले, पुतणे आले
भाऊ भाऊ आले
आन् मिशीला तूप लावत
रांगेत उभे झाले
इलेक्शनची बस आली
प्रवाशांची दाटी झाली
सीटच्या पाठीवर पंच ठोकत
कण्डक्टर बोलला, तिकिऽऽऽ ट!
आणि सगळीकडून गलका झाला
हमको एक
मला एक
आम्हाला एक
तिकिट द्या, तिकिट द्या, तिकिट द्या !
कुणाला आल्या भोवळी
अन् कुणाला झिंगा
टांग टिंग टिंगा गं टांग टिंग टिंगा..
अशोकराव, विलासराव, नारायणराव आले
अन् एकमेकांना पाहून लालेलाल झाले
आबा आले हालत डुलत
पवारांचा हात धरून
भुजबळांचा फोन आला
‘निघालोच आहे घरून’
भोसल्यांनी पाठवलं
अजितदादांसाठी हेलिकॉप्टर
‘पवार स्कूल’च्या ताई म्हणाल्या
हा तर मोठाच चॅप्टर!
‘विदर्भ एक्स्प्रेस’ मधून उतरली
गडकऱ्यांची स्वारी
‘सकाळी’ म्हणत गोपीनाथराव
प्रकटले दुपारी
मुंडे बिचारे सहज म्हणाले
‘नितिनराव नवीन काय?’
पोटभर हसत गडकरी म्हणाले
‘प्रवीणचा आल्बम वाचतो हाय!’
जो तो म्हणतो मनामध्ये
ह्याला दाखवतोच इंगा
टांग टिंग टिंगा गं टांग टिंग टिंगा..
सातबाराचा उतारा घेऊन
आले उद्धवराव
अन् रामदास कदमांचं त्यांना
आठवेचना नाव
राजसाहेब बोटांवर
मोजत होते नंबर
कारण त्यांच्याकडे उमेदवार दहा
आणि जागा होत्या शंभर
रामदास आठवले म्हणाले
जोरात, ‘हमारीऽऽ एकताऽऽऽ ’
त्यांना दिली नाही कोणीच साद
तेव्हा अखेर ते स्वत:च
ओरडले, ‘जिंदाबाद!’
प्रत्येकाच्या चेहऱ्यावर एकच भाव
‘माझ्याशी घेऊ नका पंगा’
टांग टिंग टिंगा गं टांग टिंग टिंगा..
लाल मातीचा आखाडा
पाणी मारून रेडी केला
आणि तोंडात शिट्टी धरून
मतदार राजा उभा केला
एक.. दोन.. तीन
चला, सुरू करा दंगा
टांग टिंग टिंगा गं टांग टिंग टिंगा..
घाल बाबा पिंगा रं घाल बाबा पिंगा..

source - http://www.loksatta.com/index.php?option=com_content&view=article&id=4444:2009-08-31-17-14-55&catid=73:mahatwachya-baatmyaa&Itemid=104

Lalbaugcha Raja

"Finned Friends"

"Finned Friends" is an endeavor started by me which deals in setting up and maintenance of show aquariums for corporate as well as domestic use.

The services include:

• Installation and maintenance
• Transformation and enhancement
• Sourcing of best quality products
• Consultation

R.I.P

Tin foil barb's - a month old...

The 2 pairs of Tin foil barb's bought my me on 17th of last month have completed one successful month in my tank. The fishes are extremely happy in my aquarium. They are growing at an amazing speed. In a months time they have grown about an inch. So the total size of each fish now is around 4 inches as against 3 inches a month back.

But the sad part is I have lost all of my angels. Lost 22 of them in a span of 3 months.

Had been to Local Fish Seller yesterday to buy some more fishes but I found no which appealed to my eye. Got a Polyresin Aquarium Decoration instead. It will give me a gr8 flexibility to construct new environment as it is extremely detailed as has a lifelike appearance. Plus it will male a gr8 place for the fishes to hide & play.


Unfortunately have not photographed it till now, so can't share the pix of the same.

Gifted myself

I gifted myself a tie last week as I completed a year of blogging. Last week I was in Indore & was roaming around in a mall called Treasure Island - which calls itself the largest mall in Asia.

Had been to the Century Cottons shop in that mall as it was running a Flat 50% Off scheme on all the stuff.

Got a cool yellow colored tie at a minimal coat of Rs 250/- as against the original cost of Rs 500/-

Have not yet wore the tie, but will be wearing it very soon.

Maazi Dombivli

खळाळत्या

जीवनाचा निर्झर म्हणजे डोंबिवली

मनातल्या

माणुसकीचा पाझर म्हणजे डोंबिवली

रेतीबंदरचा

वारा म्हणजे डोंबिवली

अन्

थंडीत घामाच्या धारा म्हणजे डोंबिवली

फडके

रोड वरची तरुणाईची मस्ती म्हणजे डोंबिवली

अन्

Modern Cafe च्या जेवणानंतरची सुस्ती म्हणजे डोंबिवली

प्रेमजीभाई

मेंशन, ५२ चाळ म्हणजे डोंबिवली

अन्

Mall च्या नावाखाली Marriage Hall म्हणजे डोंबिवली

फुटपाथवरची

लल्लन दुबेची बाज म्हणजे डोंबिवली

अन्

रामनगर, टिळकनगर चा पुणेरी माज म्हणजे डोंबिवली

मुंबईच्या

आलिशान गालिच्यापुढे टाकलेलं सरकारी घोंगड म्हणजे डोंबिवली

अन्

''लात मारीन तीत पानी कारीन'' म्हन्नारया बाला लोगांचं गांव म्हणजे डोंबिवली

सकाळ

संध्याकाळ रेल्वेतली चौथी सीट म्हणजे डोंबिवली

अन्

८ तास Load Shading मधली धीट डोंबिवली

ठाकुरचा

वडा-पाव अन् मुनमुनची मिसळ खाणारी............ . झणझणीत डोंबिवली

अन्

१० वी १२ वी मध्ये यश मिळवणारी............ ......... .... दणदणीत डोंबिवली

कृष्णोकृष्णी

, जिथे-तिथे कधी चिडलेली तर कधी चिडवलेली डोंबिवली

कधी

मेंगाळलेली, कधी नटलेली, कधी नडलेली, कधी नाडलेली

तरी

आनंदाने आणि गर्दीने फुललेली ठाणे जिल्ह्याची शान म्हणजे डोंबिवली

पानी

आणि वीजेने त्रासणारी डोंबिवली

तरीही

गुढीपाडव्याला लेझीमवर नाचणारी सांस्कृतिक डोंबिवली

''

तुमच्याकडे म्हणजे डास-खड्डे फार'' अशी दूषणं सहन करणारी सोशिक

आणि

तरीही लोकल ट्रेनच्या भजनांमधे रमणारी ''स्वरभूषण'' डोंबिवली............ .......

Blog Anniversary !!!

Hi...

I just realized that I'm coming up on the one year Anniversary of my blogging life. This blog will one year old now. I have been blogging a year. What a great year it has been. Actually I never thought I can complete one year of blogging, what started as fun has now become passion. The first post makes me laugh at its inexperience and simplicity, but also makes me smile. I’ve experienced some major milestones in the past year.

Since it's been one year, I would like to thank my loyal or non-loyal readers there for supporting my blog. Thanks for reading my lame posts.

The past year has been a wonderful year to Blog. Think about it. It has been a Blogger's paradise. The 2009 Indian Elections, the Vodafone Zoozoo Campaign, the Economic slowdown, my new Aquarium etc. In short, I couldn't ask for a better year to Blog.

I am certainly going to celebrate on June 9, 2009 by gifting me something. Might be a tie.

Spl thanks to my dear friend Shilpa who keeps forwarding my posts to all of her friends in her mail list.

Number Plates

People buy personalized number plates for a number of reasons. While some buy personalized number plates as an accessory for their vehicle, some buy number plates to give an identity to their vehicles thereby making them unique. For some people collecting number plates is a hobby.

Presenting here under the collection of number plates with some unique way in which the number is written.

I hope ...................

Place - Somewhere in the Train.......

Time - I really don't care

After a day full of meeting I am heading towards my Ghar. I am completely exhausted & tired. I hope now only for good food & sound sleep.

The Manager........

The manager of a large corporation suffers a heart attack and the doctor tells him to go to a farm to relax. The guy goes to a farm, and after a couple of days he is very bored, so he asks the farmer to give him some job to do.

The farmer tells him to clean up all the cow manure. The farmer thought that for somebody coming from the city, working his whole life sitting in a plush office, it will take him over a week to finish the job, but to his surprise the manager finishes the job in less than a day.

The next day the farmer gives to the manager a more difficult job: to cut the heads of 500 chickens. The farmer is sure that the manager will not be able to do the job, but at the end of the day the job was done.

The next morning, as most of the jobs in the farm were done, the farmer asked the manager to divide a bag of potatoes in two boxes: one box with small potatoes, and one box with big potatoes. At the end of the day the farmer saw that the manager was sitting in front of the potatoes bag, but the two boxes are still empty.

The farmer asks the manager: "How is that you made such difficult jobs during the first 2 days, and you cannot do this simple job?"

The manager answered:

"Listen, all my life I've been cutting heads and dealing with crap, but now you ask me to take decisions!"

Dhoni - Looking forward again for this moment.

Secret of a happy married life by a man

Once X asked Y, "What is the secret behind your happy married life?"

Y said, "You should share responsibilities with due love and respect to
each other. Then absolutely there will be no problems."

X asked, "Can you explain?"

Y said, "In my house, I take decisions on bigger issues where as my wife
decides on smaller issues. We do not interfere in each other's
decisions."

Still not convinced, X asked Y "Give me some examples"

Y said, "Smaller issues like which car we should buy, how much amount to
save, when to visit home town, which Sofa, air conditioner, refrigerator to
buy, monthly expenses, whether to keep a maid or not etc are decided by
my wife. I just agree to it"

X asked, "Then what is your role?"

Y said, "My decisions are only for very big issues. Like whether America should attack Iraq, whether Britain should lift sanction over Zimbabwe, whether to widen African economy, whether Sachin Tendulkar should retire etc. Do you know one thing, my wife NEVER objects to any of these".

How I organise my Desk......

Cartoon by Dave Walker. Find more cartoons you can freely re-use on your blog at We Blog Cartoons.

‘Father of the Bride’

I watched the movie ‘Father of the Bride’ yesterday night & I couldn’t resist writing about it.

‘Father of the Bride’ is about a father narrating the story of how his darling daughter grows up, marries and leaves to make a new home. Now you might think “what’s so new about that? It happens in almost every household.” But the way the story is narrated and the whole movie is filmed gives such a cozy and warm feeling while watching the movie.

The story is a normal every-day one – Anne announces her engagement to Brian MacKenzie during a dinner with her parents, George & Nina Banks (Steve Martin & Diane Keaton) are actually shocked but try to accept it with elegance. Then comes ‘meet the would be in laws’ where the Banks meet the MacKenzies, followed by ‘meet the wedding coordinator’ where Franc and his assistant Wang are introduced.

As the wedding preparations begin, George struggles very hard to come to terms with parting with his daughter Anne, and also does manage to say or do the wrong thing that almost stops the progress of the wedding. He does resolve with his to be son-in-law in the end, and the wedding is soon over with Anne getting the perfect fairy-tale wedding and leaving for her honeymoon.

The story is about a father’s fear at losing his daughter or rather giving her away to a complete stranger, and George Bank’s dialogue “You initially fear your daughter meeting the wrong guy and as years pass by and she graduates, you fear her meeting the right guy” (it was along these lines for sure!) is quite touching. Comic relief comes in the form of the wedding preps and George’s mounting tension as he tries to keep the costs under control. On the whole, it’s a must watch.

Image Courtesy - http://jcreviews.wordpress.com/2008/11/19/father-of-the-bride-1991

Man of the Moment - Manish Pandey.

Finally, an Indian has hit a century in IPL.

And it’s not the any of the big name of the Indian Cricket Team who’s done it, but it’s Manish Pandey. But who is this Manish Pandey? A website dedicated to Cricket describes him as a “right-hand middle-order batsman who was part of India’s Under-19 squad that won the World Cup in Malaysia in 2008.”

Pandey is just of 19 and uses the blade like an AK-47 assault rifle. That straight six off RP Singh was a beauty. (I am certain the Bangalore Royal Challenger Brand Ambassador in the VIP box must be impressed by this lad) Well done Pandey Ji. Hope you slaughter many more bowling attacks in the near future.

Certainly Manish Pandey is the Man of the Moment.

Photo Courtesy - http://iplt20.com

First Rains - 20th May 2009 @ 1830 hrs

Yesterday evening, as the first rains, or shall I say, first drizzle of the season came down on the baking landscape of Mumbai, bringing some relief.

The last few days have been extremely hot & humid & the rise in the mercury was not doing well to the moods swings of the people in the city. The clouds have been making faint but suggestive combos in the skyline over the last few days, but vanishing into nothing, as every Mumbaikar looked up with pleading eyes. The Election heat, the IPL unrest, the market & sensex high was just adding to the already stretched emotions.

However, the drizzle did not finally give way to a good shower, & we all had to satisfy ourselves with just a few drops around us.

But anyways, it made the atmosphere in Mumbai a bit pleasant.

Looking for more Rainy days ahead….

Image courtesy - http://somethingtosmileaboutdaszzle.blogspot.com

Funny cartoons IPL 20-20

Tortoise

As stated in my earlier blog, I am thinking of keeping a tortoise as a pet. Having the same in my mind, yesterday I visited the Crawford market. I have been so many times to that places that now the pet shop owners there know me personally. A week back at a particular shop had seen a tank full of small size tortoises, whose price must be around Rs 200/-. But yesterday that tank was all empty. I asked the shopkeeper about the tortoise, he said they all were sold but showed me a tortoise which was of the size of around a saucer. The tortoise was simply superb, & I am sure its going to add to the beauty of my home ( even now my mom has agreed to keep it). The price I thought must be very high & didn't even dared to ask him what the price will be.

But frankly speaking I think I should go in today again & buy that tortoise. ( I am a little worried on the cost part)

Let's see kya hota hain..............

Baba aata tari watato ka mi wagh..........

ICICI Bank Credit Card

Got a letter yesterday form the ICICI Bank Credit Card Division, saying the Credit Card N. xxxx xxxx xxxx xxxx issued in your name has not been used for a long time. Taking the same into consideration your Credit Limit has been reduced to Rs 0.

There were many goof ups earlier on my Card. I really had a tough time in sorting out those, But this time I really thank the ICICI Bank Credit Card Division for intimating the latest development on my Card & saving me from an embarrassing situation in public.

Exotic Pet

Thinking to keep in a tortoise as a pet.

Can anyone help me out

Todd Bodett Say's......

The difference between school and life

"In school, you're taught a lesson and then given a test. In life, you're given a test that teaches you a lesson.”

Latest Addition to my Fish Tank

Pic Courtesy - www.seriouslyfish.com

Salty Cheeks

Yesterday my cheeks were salty. Then became salty after quite a long time. I really don't know what was the reason, but what i think is, it might be a collection of emotions which i had gathered inside me for a long long time.

What does it mean?

BJP made tall claims of not only emerging as the largest pre-poll alliance but also boasted that it will emerge as the single largest political party. It has fallen woefully short of its expectations and is clearly out of the race.

L K Advani has lost the last chance he had to become prime-minister. What do you think were the reasons for this setback to the BJP?

What does it mean for the internal politics of the party?

Indian Elections - position as of now............

Update 10.50AM (IST)

NDA - 156 (Leads)
UPA - 229 (Leads)
3rd Front - (Leads)
Others - (Leads) (SP , BSP , LJP & Others)

What’s the Secret???

Well many of u might have read the book 'The Secret' or might have seen the movie 'The Secret'. I just loved the concept of this book and hence thought of sharing the same.

So What’s the Secret???

The secret is the law of attraction, and law of attraction says you attract what you think, and you get what u focus on.

If you think I want more money you will get more money.

If you think I want to get out of debt you will attract more debt because you are focusing on debt.

If you think I want gr8 body you will have a gr8 body.

The secret is like Allahuddin’s genie who always says “your wish is my command" So the whole universe is our genie that fulfills whatever we wish

There are 3 simple steps to follow the secret

1) Ask

It’s like making the command to the universe....let the universe know what u want, and the universe will respond to your thoughts.

2) Believe

Second step is to believe that what you have asked is already yours, believe in the unseen.

3) Receive

And now that you believe that you have what you want to have so there is no reason you should feel sad, so the third step is to feel good, receive what you want to have and then feel good about it.

Attitude

Jerry was the kind of guy you love to hate. He was always in a good mood and always had something positive to say. When someone would ask him how he was doing, he would reply, "If I were any better, I would be twins!"

He was a unique manager because he had several waiters who had followed him around from restaurant to restaurant. The reason the waiters followed Jerry was because of his attitude. He was a natural motivator. If an employee was having a bad day, Jerry was there telling the employee how to look on the positive side of the situation.

Seeing this style really made me curious, so one day I went up to Jerry and asked him, "I don't get it! You can't be a positive person all of the time. How do you do it?"

Jerry replied, "Each morning I wake up and say to myself, 'Jerry, you have two choices today. You can choose to be in a good mood or you can choose to be in a bad mood.' I choose to be in a good mood. Each time something bad happens, I can choose to be a victim or I can choose to learn from it. I choose to learn from it. Every time someone comes to me complaining, I can choose to accept their complaining or I can point out the positive side of life. I choose the positive side of life."

"Yeah, right, it's not that easy," I protested.

"Yes, it is," Jerry said. "Life is all about choices. When you cut way all the junk, every situation is a choice. You choose how you react to situations. You choose how people will affect your mood. You choose to be in a good mood or bad mood. The bottom line: It's your choice how you live life."

I reflected on what Jerry said. Soon thereafter, I left the restaurant industry to start my own business. We lost touch, but I often thought about him when I made a choice about life instead of reacting to it.

Several years later, I heard that Jerry did something you are never supposed to do in a restaurant business: he left the back door open one morning and was held up at gunpoint by three armed robbers. While trying to open the safe, his hand, shaking from nervousness, slipped off the combination. The robbers panicked and shot him. Luckily, Jerry was found relatively quickly and rushed to the local trauma center.

After 18 hours of surgery and weeks of intensive care, Jerry was released from the hospital with fragments of the bullets still in his body.

I saw Jerry about six months after the accident. When I asked him how he was, he replied, "If I were any better, I'd be twins. Wanna see my scars?"

I declined to see his wounds, but did ask him what had gone through his mind as the robbery took place. "The first thing that went through my mind was that I should have locked the back door," Jerry replied. "Then, as I lay on the floor, I remembered that I had two choices: I could choose to live, or I could choose to die. I chose to live."

"Weren't you scared? Did you lose consciousness?" I asked.

Jerry continued, "The paramedics were great. They kept telling me I was going to be fine. But when they wheeled me into the emergency room and I saw the expressions on the faces of the doctors and nurses, I got really scared. In their eyes, I read, 'He's a dead man.'

"I knew I needed to take action."

"What did you do?" I asked.

"Well, there was a big, burly nurse shouting questions at me," said Jerry. "She asked if I was allergic to anything. 'Yes,' I replied. The doctors and nurses stopped working as they waited for my reply. I took a deep breathe and yelled, 'Bullets!' Over their laughter, I told them. 'I am choosing to live. Operate on me as if I am alive, not dead."

Jerry lived thanks to the skill of his doctors, but also because of his amazing attitude. I learned from him that every day we have the choice to live fully. Attitude, after all, is everything.

******

You have 2 choices now:

1. Crib about your daily life and what are you doing and be unhappy . . .

2. Enjoy every moment of your life & give in your Best . . .

Keep Smiling Always...

A Story ( I Personally liked it)

A man stopped at a flower shop to order some flowers to be wired to his mother who lived two hundred miles away.

As he got out of his car he noticed a young girl sitting on the curb sobbing.

He asked her what was wrong and she replied, "I wanted to buy a red rose for my mother.

But I only have seventy-five cents, and a rose costs two dollars."

The man smiled and said, "Come on in with me. I'll buy you a rose."

He bought the little girl her rose and ordered his own mother's flowers.

As they were leaving he offered the girl a ride home.

She said, "Yes, please! You can take me to my mother."

She directed him to a cemetery, where she placed the rose on a freshly dug grave.

The man returned to the flower shop, canceled the wire order, picked up a bouquet and drove the two hundred miles to his mother's house.

Zoozoos now covered by Amul Butter too!

To my Mom on Mother's Day........

Thank You Mom,

I know how often I took you for granted when I was growing up. I always assumed you'd be there when I needed you and you always were. But I never really thought about what that meant till I got older and began to realize how often your time and energy were devoted to me. So now, for all the times I didn't say it before, thank you, Mom...

Sameer

चिऊच्या घराची गोष्ट

एक होती चिऊ, एक होता काऊ.
चिऊ दिवसभर कामात मग्न,
बिचारीला बोलायलाही नव्हता वेळ.
तिची लगबग पाहून काऊ शेवटी म्हणालाच-
चिऊताई, कसलं सारखं काम करत राहणं?
बघ तरी, एवढा वसंत फुललेला..
सोनेरी ऊन पडलेलं, सारं कसं छान छान!

चिऊ धापा टाकत म्हणाली,
काऊदादा, खरंय बाबा तुझं.
दिसतंय ख्ररं सगळं सुंदर,
पण ते असंच नाही राहणार.
पिल्लं अजून लहान माझी, अन
लवकरच पावसाळा सुरू होणार;
तेव्हा अन्न शोधुनही नाही सापडणार.
तेव्हा करते आताच सारी बेगमी,
अन माझं घरटंही करते जरा आणखी भक्कम!
काऊला चिऊची दया आली,
पण मग तिच्याकडे दुर्लक्ष करून
तो छान उडू, नाचू, बागडू लागला!

उन्हाळा संपला,
अन एक दिवस सोसाट्याचा आला वारा.
काऊचं तोडकंमोडकं घर पुर्णच तुटलं.
मग आला मुसळधार पाऊस.
भिजल्या, कुडकूडत्या अंगाने, भुकेल्या पोटाने,
काऊ चिऊला- राहायला दे, खायला दे- म्हणाला.
चिऊ म्हणाली, नाही रे बाबा कऊदादा..
खुप राबले मी या घरासाठी अन पिल्लांसाठी.
एकतर जागा नाही इथे, अन खाणं तर माझ्या पिल्लांसाठीच.
काऊ चिडला, अन बोलावली सरळ पत्रकार परिषदच!
चॅनेलवाले, पेपरवाले हजर झाले लगेच.
मग लाईव्ह टेलेकास्टमध्ये काऊ म्हणाला-
मी इथं पाण्यानं भिजतोय, थंडीनं कुडकूडतोय, अन्नावाचून मरतोय..
अन बघा ही बया, खुशाल खातेय, मजेत राहतेय!!

मग सर्वांना आला काऊचा कळवळा..
एका पेपरवाल्याने सरळ बातमीच छापली..
चिऊच्या दारात बिचार्‍या काऊचं उपोषण म्हणून!!
एका 'तेज'तर्रार चॅनेलनं तंबूच दिला बांधून सरळ..
अन कॅमेर्‍यानं त्यांचं २४ तास रतीब घालण्याचं काम केलं.
मग काय विचारता राव....??
मुलभूत हक्कांची पायमल्ली!!
हीच आहे का लोकशाही??
लोकप्रतिनिधी झोपलेत काय?
सरकारचे डोके फिरले काय?
साम्यवादाचा विजय असो!
काऊ-राव-जी-पंत-चंद्र-महाराज-साहेब- चिरायू होवो!
गरीबी हटाव, चिऊला भगाव!!
काऊ फक्त अंगार है, बाकी सब भंगार है!
काऊरावजी आगे बढो, हम तुम्हारे साथ है!!
न्याय मिळालाच पाहिजे..
शोषण बंद झालेच पाहिजे!
पर्यावरणाचा र्‍हास होतोय..
समानतेचा नाश होतोय!
राजीनामा दिलाच पाहिजे..
कारभारी बदललाच पाहिजे!
काय काय अन बरंच काय-काय...
चॅनेल्सवर झळकून, पेपरांत मिरवून,
काऊचा झाला झिरोतून हिरो;

मग त्याने ठेवलाच सरळ एक पी.आर.ओ.!
काऊचे कपडे मग ब्रँडेड झाले,
अंग काळेच, पण केस मात्र डाय झाले!!
रात्रीसुध्दा काऊ रे-बॅन लावूनच बोलू लागला,
पाहिजे त्या गोष्टींसाठी स्पाँसर्सही मिळवू लागला!!
काऊने मुद्दा लावून धरला, तसा
विधानसभेतच गदारोळ माजला!
आयूक्त, प्रशासक बदलले..
अन मंत्रीमंडळही विस्तारले!
पण शेवटी परिस्थिती हाताळण्यात अपयश
आल्याकारणाने मुख्यमंत्रीच बदलले!!
केंद्रसरकार हादरले,
दर तासाला परिस्थितीवर लक्ष ठेवून आहोत, म्हणू लागले!
प्रतिक्रिया तर पैशाला पासरीभर,
आपण मागे पडू, म्हणून सर्वांची धडपड!
अल्पसंख्यांक, मागासवर्गीय, दारिद्र्यरेषा..
गरीब, सवर्ण, आरक्षण, स्पेशल कोटा..
पक्षांतर, घोडेबाजार, जातीयवाद..
सभा, मोर्चे, बंद, अटक अन मतदारराजाला साद!!
समर्थक, भक्त, अनुयायी, उगवते नेतृत्व..
काही खरं नाही, कशाला येईल महत्व!!
सरकार बदललं, तसा कायदाही बदलला,
चिऊच्या घरावर सरळ सरकारी कब्जाच आला.
लेखण्या सरसावल्या, कॅमेरे क्लिकाटले..
समारंभपुर्वक काऊरावजी घराचे मालक झाले!!

चिऊ बिचारी रडली, ओरडली..

वैतागून तिने शेवटी पिल्लांसह अमेरिका गाठली!

चिऊ तिथेही राब-राब राबली,

कंस्ट्रक्शन व्यव्सायात बिझनेस-वुमन बनली!!

काऊला आजही स्वतःचं घर बांधता येत नाही,

पण भाषण करण्यात त्याचा कुणी हात धरत नाही!

आता तो नेहमी वेगवेगळ्या निवडणूका लढवतो..

एन.आर.आय. लोकांनी देशाला मदत केली पाहिजे म्हणतो..!!

Source - some email in my inbox

शिक्षणमंत्रीसाहेब इनंती इषेश...

माननीय शालेय शिक्षणमंत्री विखे पाटीलजी,

गेल्याच आठवड्यात पेपरामध्ये तुमचे झक्कास फोटो झळकताना बघितले... मुंबईच्या बारावीच्या परीक्षाकेंद्रांवर म्हणे तुम्ही भेट दिलीत.. तिथल्या विद्यार्थ्यांना येणाऱ्या अडचणी विचारुन घेतल्यात... कुठे शिक्षकांच्या जागी क्लार्क सुपरवायझिंग करत होते तर कुठे विद्यार्थ्यांना कोंदट वातावरणात पेपर द्यावे लागत होते... तुम्ही तिथे असे अचानक गेल्याने म्हणे तिथल्या कर्मचाऱ्यांची पाचावर धारण बसली आणि मुंबई बोर्डालाही चांगलाच धडा मिळाला...

हे तुम्ही एकदम छानच केलेत साहेब.. म्हणजे असे प्रत्यक्ष मंत्रीमहोदय असे एकदम येऊन धडकतात हे कळल्यावर बोर्डाचे कर्मचारी यानंतर अधिक जबाबदारीने वागतील अशी आशा आहे.. पण एक सुचवू का साहेब.. तुमचे टायमिंग जरी पर्फेक्ट असले तरी स्पॉट मात्र चुकलाच... मुंबईच्या केंद्रांना भेटी देण्यापेक्षा वाट वाकडी करून जरा लातूर, औरंगाबाद किंवा कॉपीसाठी प्रसिद्ध परीक्षाकेंद्रांना भेट दिली असतीत तर दरवर्षी परीक्षाकाळात चॅनेलांवर दिसणारा कॉपीचा नजारा तुम्हाला 'याची देही' पहायला मिळाला असता आणि चॅनेलांच्या कॅमेऱ्यालाही भीक न घालता कॉपी करणारे आणि ती पुरवणारे लोक साक्षात मंत्रीमहोदयांना समोर पाहून तरी बिचकतात का हे तरी आम्हाला कळले असते. खरं सांगू का... चॅनेलांवर कॉप्यांचे उठणारे मोहोळ पाहून आपण महाराष्ट्रातली दृश्य पाहतोय की बिहारमधली हे कळतच नाही... 'प्रगतीशील' असे आपण अभिमानाने ज्या राज्याचे वर्णन करतो त्या आपल्या महाराष्ट्राची 'प्रगती' कोणत्या दिशेने होते आहे याची एक जाणीव तुम्हाला या भेटीतून झाली असती..

अर्थात या केंद्रांवर फक्त कॉपीबहाद्दरच तुम्हाला भेटले असते असं नाही.. ऐन परीक्षेच्या काळात लोडशेडींगमुळे रात्रभर कंदीलाच्या प्रकाशात अभ्यास करणाऱ्या गुणवान विद्यार्थ्यांशीही तुमची ओळख झाली असती. कोर्टाच्या बडग्यामुळे परीक्षाकेंद्रांवर परीक्षा सुरू असताना जनरेटरची सोय करण्याचे आदेश तर शिक्षणखात्याने दिलेत... (अर्थात त्याचीही अंमलबजावणी कितपत होते हा प्रश्नच आहे.) पण साहेब वीजेची गरज फक्त पेपर लिहताना नसते हो.. वीजेची त्यापेक्षाही जास्त गरज असते ती परीक्षाकाळात अभ्यास करण्यासाठी.. कॉपी न करता अभ्यास करून परीक्षा देणाऱ्यांसाठी लोडशेडींगला तोंड देणे किती कठीण होत असेल याचीही कल्पना तुम्हाला आली असती... वीजपुरवठा हे तुमच्या अखत्यारीतली बाब नाही हे माहिती आहे आम्हाला.. पण शालेय शिक्षण खात्याचा मंत्री या नात्याने ज्या विद्यार्थ्यांच्या 'उज्ज्वल' भविष्यासाठी आपण मंत्रालयात बसून योजना आखता त्या सोळा-सतरा वर्षांच्या निरागस मुलांची कुतरओढ तरी तुम्हाला कळली असती हो..

या सगळ्या समस्यांना आपण जबाबदार आहात असे आम्हाला अजिबात म्हणायचे नाही. कारण हे सगळे वर्षानुवर्षे असेच चालत आले आहे. आपल्या परीक्षापद्धतीत मार्कांना असलेले अनन्यसाधारण महत्व आणि त्यातूनच घडणारे मास-कॉपीसारखे प्रकार हे आपल्याला नवे नाहीत. याआधी वर्षानुवर्षे पेपरमधून आपण हे सगळे वाचले आहे आणि चॅनेलमधून तर त्याचे इत्यभूंत दर्शन आपल्याला घडले आहे.. तुमच्या नशिबी तर औटघटकेचे राज्य आले आहे.. पण त्यातही तुम्ही बरेच काही करू शकता असे वाटल्यामुळे हा पत्रप्रपंच...

खरं तर साहेब.. विद्यार्थ्यांसाठी काहीतरी करायची इच्छा असेल तर कुठल्याच परीक्षाकेंद्रांना भेटी देण्याची गरजच नाही.. तिथे घडणारे गैरप्रकार तुमच्यापर्यंत पोहोचवण्यासाठी प्रसारमाध्यमे आहेतच.. तुम्ही केवळ आपल्या खात्याचा कारभार सुधारा... पर्सेंटाईल, ७०-३० यासारखे कोणतेही घोळ न घालता विद्यार्थ्यांच्या परीक्षा घ्या.. कॉपीविरोधी कायदे कडक करा... कॉपीसारख्या प्रकारांना स्थानिक राजकारणाचा असणारा उदार आश्रय असतो हे उघड गुपित आहे.. त्याचा बिमोड करायचा प्रयत्न करा.. सेण्ट्रलाईज अॅडमिशनसारख्या चांगल्या योजना लवकरात लवकर राबवण्याचा प्रयत्न करा... वाढीव जागांना वेळेवर परवानगी देऊन विद्यार्थ्यांवर प्रवेशाची टांगती तलवार दूर करा..

हे सगळे केलेत ना साहेब तर कोणतीही 'स्टंटबाजी' न करताही राज्यातील लाखो विद्यार्थी आणि पालक तुम्हाला दुवा देतील...

- कॉपी न करता पास झालेली एक विद्यार्थिनी.
Source - http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/4246726.cms

‘विण्डोज इज शटिंग डाऊन’

‘विण्डोज इज शटिंग डाऊन’ हे वाक्य कॉम्प्युटरवर आपण रोज पाहतो. इंग्रजी व्याकरणदृष्टय़ा चुकीचं असलं तरी कॉम्प्युटर बंद होईपर्यंत हे वाक्य डोळ्यासमोर तरळवत ठेवतो. पण मनातल्या असंख्य विण्डोज सताड उघडय़ा ठेवून आपण नाइलाजानेच ‘विण्डोज’ नामक ऑपरेटिंग सिस्टिम शट डाऊन करत असतो.
‘विण्डोज’..
‘खिडक्या’..
आपल्या आयुष्याचा एक अविभाज्य भाग.
जगाचा झरोका.
एका ओ.एस.ला ‘विण्डोज’ असं नाव देण्याचं बिल गेट्सला सुचण्याचा नेमका कल्पक क्षण कोणता असेल? जगाचं भान देणाऱ्या खिडक्या उघडून देणारी संगणकप्रणाली. म्हणून ती ‘विण्डोज’!
खिडक्याच खिडक्या.. बिन उंबऱ्याच्या..
जगाचं भान देताना मर्यादा न ओलांडण्याचं भान देणाऱ्या बंदिस्त चौकटीच्या खिडक्या.
गोलपिठा या नाटकात खिडकीत उभं राहणाऱ्या तरुण मुलीला दरडावणारी आई दाखवलीय. ही आई प्रातिनिधिक. आजही अनेक आया खिडकीत उभ्या राहणाऱ्या आपल्या वयात आलेल्या मुलीला दरडावत असतील. ही खिडकीत उभं राहण्याची सवय मुलीला दाराबाहेर घेऊन जाते, या समजाचा पगडा गिरणगावातल्या गृहिणींवर अजूनही खासच.

पण खिडकीशी काही नातं जोपासणाऱ्या व्यक्ती प्रत्येक घरात असतात. पण घराबाहेरच्या व्यक्तींचंही विशिष्ट खिडकीशी नातं असतंच. आमच्या कॉलनीतल्या मैदानातला हिमांशू हिटर प्रत्येक बॉल खेळल्यानंतर ‘ए’ बिल्डिंगच्या ‘त्या’ खिडकीकडे बघायचाच. इतकी ती खिडकी त्याच्या नजरेची मालकीण झाली होती.
आपल्या नजरेला गुलाम करणाऱ्या खिडक्या आपल्या साऱ्यांच्याच आयुष्यात येतात. पण आपण स्वत:हून ही नजरेची गुलामी पत्करतो ते विण्डो शॉपिंगच्या वेळी.

मॉल संस्कृती बोकाळली नव्हती तेव्हा या खिडकी खरेदीची हौस बाळगणाऱ्या काही पिढय़ांचा मी प्रतिनिधी. चकचकीत दुकानांच्या काचेला नाक लावून डोळे फाडून आतल्या वस्तू बघायची ही हौस. पण केवळ हौसच. आतल्या वस्तू आपल्यासाठी नाहीतच हा संस्कार कुठून तरी मनात चोरपावलांनी शिरला आणि त्या विचाराने स्वत:साठी राजरस्ता करून ठेवला.

पण खिडक्या जमवण्याचा हा हौशी छंद काही सुटला नाही. जत्रेतल्या बाजारातून ते आंतरराष्ट्रीय दर्जाच्या मॉलपर्यंत फिरस्ती झाली. जत्रा असो वा मॉल नाकाला ती काच अदृश्य स्वरूपात चिकटून राहिली. पण त्या काचेपल्याडच्या गोष्टींकडे पाहून हरखून जाण्याचं वय काही संपलं नाही. ते संपतही नाही.

एक ज्येष्ठ पत्रकार सहकारी सिंगापूरच्या एका मोठय़ा इलेक्ट्रॉनिक मॉलमध्ये गेले होते. चांगलं अडीच तास फिरूनही हे सद्गृहस्थ एकही वस्तू न घेता आणि एकही डॉलर खर्च न करता बाहेर आले. ही त्या मॉलसाठी ऐतिहासिक घटना होती. विमोचनाच्या दिवसापासून ज्येष्ठ मित्रांच्या भेटीपर्यंत या मॉलमध्ये शिरलेली व्यक्ती हात हलवत परत येण्याची ही एकमेव घटना होती. साहजिकच मॉलच्या व्यवस्थापनाचे प्रतिनिधी धावत धावत त्यांच्या भेटीला आले. अर्थातच आविर्भाव असा होता की आमचं काही चुकलं का, आमच्या काही त्रुटी राहिल्यात का, तुम्हाला काहीच खरेदी करावंसं वाटलं नाही का, अशा प्रश्नांची सरबत्ती त्यांच्यावर झाली.बिच्चारं मॉल व्यवस्थापन. त्यांना आमच्या ज्येष्ठ मित्राने खरेदी केलेल्या खिडक्या दिसल्याच नसाव्यात.

पण मॉलपेक्षाही खरी मजा असते ती मनीष मार्केट किंवा त्याच्या आसपासच्या इम्पोर्टेड वस्तूंच्या रस्ते बाजारात फेरफटका मारण्यात. तिथे स्वत:ला प्रवाहपतित करून गर्दीत सोडून द्यायचं. निरुद्देश गल्ल्यांमध्ये पावसाळ्यातल्या कागदी होडीसारखं तरंगत राहायचं. एक वेगळीच दुनिया तिथे वसल्याचं लक्षात येतं.
लॅमिंग्टन रोडवरचा इलेक्ट्रॉनिक्स बाजार तर हुकमी टाइमपास. मात्र तिथे तुम्ही जरा टेक्नोसॅव्ही असल्याचं नाटक करावं लागतं. निरुद्देश भटक्याला तसा या बाजारात वाव नाही.

मात्र तिथे विण्डोशॉपिंगची पुढची स्टेप आहे. ‘एक्स्प्लोअर’ नावाचं विण्डो शॉपिंगचं एक दुकानच आहे. या एक्स्प्लोअरमध्ये नेहमीच इलेक्ट्रॉनिक्स वस्तूंचं प्रदर्शन असतं. एरव्ही बाहेर काचेची भिंत असते. ती इथे काढून टाकलेली. मात्र इथली वस्तू विकत घेता येत नाही. ती हात लावून पाहता येते. आजमावता येते. इतर वस्तूंशी तिची तुलना करता येते. मनसोक्त कितीही वेळ तुम्ही इथे विण्डो ओलांडून विण्डोशॉपिंग करू शकता. वस्तू खरेदी करायची झाल्यास मात्र इथे तुम्हाला रिटेल मार्केटमधले अनेक पर्याय दिले जातात. पण विण्डोशॉपिंगचं दुकान ही कन्सेप्ट मात्र आपल्याला आवडून जाते.

लोकप्रभातलं ‘ग्लिटरिंग गिझमोज’ हे सदर असंच विण्डोशॉपिंगचं एक मुद्रण रूप. यातल्या वस्तू खरं तर काचेला नाक लावून बघाव्याशा. तंत्रज्ञानाचं बदलतं रूप दाखवणाऱ्या. उपयुक्ततेची नवी समीकरणं मांडणाऱ्या. त्या वस्तू काहीवेळा ग्रे मार्केटमध्ये मिळूनही जातात. लोकप्रभाच्या वाचकांचे या वस्तू कुठे मिळतात म्हणून तुफान फोन येतात. काही वेळा प्रमोशनल अ‍ॅक्टिव्हिटीसाठी काही कंपन्या अशा वस्तू तयार करतात. काहीवेळा काही वेबसाइटवरही या अलिबाबाच्या गुहेतल्या वाटणाऱ्या वस्तू असतात. मात्र वेबसाइटवरची खरेदी तशी अजूनही आपल्याकडे सेफ नाही. वाचकांना अशा रिस्क नको, म्हणून ते संदर्भ न छापण्याकडे आमचा कटाक्ष. तरीही एक वाचक चिवट निघाला. फोनवरून पाठपुरावा करून त्या वेबसाइटचाही रेफरन्स द्याच म्हणाला. पठ्ठय़ा खरं तर विण्डोशॉपिंगवालाच, पण कधी कधी छंदाचंही मोल द्यावं लागतंचना. अर्थात वेबसाइट आल्या तरी आजही इलेक्ट्रॉनिक्स वस्तूंच्या दुकानाचा चकचकाट मोहवून घेतो. एलसीडी टीव्हीच्या फ्रेम्स बघणं हा अपरिमित आनंद. किमतींकडे नजर जातेच. काहीवेळी या किमती आपल्या टप्प्यातल्या असल्याचे भासही भेलकांडवून जातात.
खूप नवनवीन गोष्टी नव्यानं आदळत राहतात. एका गोष्टीची (पाहण्याची) सवय होतेय न होतेय तोच तिसऱ्या-चौथ्या गोष्टी येत राहतात.

निकोलस नेगरपॉण्ट नावाचे एमआयटीचे टेक्नोगुरू एकदा मुंबईत आले होते. त्यांनी सांगितलं होतं की तंत्रज्ञानाचा झपाटा विलक्षण आहे. ते आत्मसात करण्यात जो समाज अपयशी ठरेल तो येत्या काळात पाल्यापाचोळ्यासारखा उडून जाईल. आमच्या पुढची पिढी लकीज् म्हणवली जाते. त्यांना आयटीची फळं चाखता आली. त्यांच्यासाठी तंत्रज्ञान हात जोडून उभं राहिलं. पण खिडक्या आशाळभूतपणे पाहणारी आमची पिढी तशी काही पाचोळ्यासारखी उडून गेली नाही. खिडकीच्या मर्यादेच्या आत पंख फैलावता आले नाही तरी काही प्रमाणात सुरक्षितताही मिळते.
मंदीने आणलेल्या ले-ऑफच्या वावटळीत आमच्या लकीज्च्या पिढीचे बाशिंदे हेलपाटून जाताना दिसतायत. काचेच्या पलिकडचं चित्रं थोडं विस्कटताना दिसतंय.

नव्या जगाचे नवे उंबरठे पाहताना आपल्याच खिडक्या रुंदावल्यासारख्या दिसतात. प्रत्यक्षात ती पीप-होल्सच असतात का?

paraglpatil@gmail.com

Source - http://loksatta.com/lokprabha/20090508/mind.htm

Caricatures by Raj Thakare